Azərbaycan Milli İncəsənət Muzeyində “Tanımadığımız doğmamız İbrahim Safi” adlı mühazirə keçirildi

Azərbaycan Milli İncəsənət Muzeyində “Tanımadığımız doğmamız İbrahim Safi” adlı mühazirə keçirildi

22 iyun 2024- cü il tarixində Azərbaycan Milli İncəsənət Muzeyində “Tanımadığımız doğmamız İbrahim Safi” adlı mühazirəm keçirildi. Məruzəm XX əsrin zəngin yaradıcılıq yoluna sahib rəssam, bütün həyatı boyu qardaş Türkiyə Cümhuriyyətində yaşayıb- yaratmış İbrahim Safinin keşməkeşli, dəyərli ömür yolundan oldu. Bu mühazirə vasitəsi ilə, dinləyicilərin görkəmli rəssamla tanışlığı, həmçinin mühacir həyatı yaşamış, bu və digər situasiyalarda Vətənindən ayrı qalan insanlarımıza həsr edildi. Çox sevindirici haldır ki, ədiblərimiz mühacir həyatı yaşamış söz ustadlarını unutmur, onları öz tədqiqatlarında xatırlayırlar. Bu qəbildən olan sənət adamlarımız, rəssamlarımız da az deyil və bu mövzunun, mühazirənin maraqlandıraraq, mühacir həyatı yaşamış aydınlarımızın araşdırılmasına da bir təkan olacağına inanıram. Muzeyin möhtəşəm Səttar Bəhlulzadə zalında keçirilən mühazirə üçün, hörmətli Shirin xanıma öz dərin minnətdarlığımı bildirir və sənətə, sənət aydınlarına göstərdiyi diqqətə, qayğıya görə təşəkkür edirəm. İştirak edən və dəyərli vaxtını bizimlə keçirən hər bir kəsə öz dərin minnətdarlığımı bildirirəm. Muzey kollektivinə kömək və peşəkarlıqla üçün təşəkkür edirəm. Var olun! Görkəmli fırça ustası İbrahim Safidə istedadla çalışqanlıq bir araya gəlmişdir. Bunu onun ərsəyə gətirdiyi minlərlə bənzərsiz sənət əsərəri təsdiq edir. Lakin, bəzən təbiət öz övladına bu mükəmməlliyi bağışlamır. Elə təkcə rəssamlıq sənətinin tarixinə baxsaq, buna şamil olunacaq bir neçə nümunə görə bilərik: Frida Kahlonun inadkarcasına həyat və sənət sevgisi, Van Qoqun tək-tənha yaşadığı bütün ağrılarına və sənətdəki uğursuzluğuna rəğmən dayanmadan səyahətlər edib gözəl peyzaj rəsmləri çəkməsi, Repinin əlinin qurumasına baxmayaraq inadkarcasına işləməsi, Monenin gözlərindən əməliyyat olsa belə fırçanı əlindən buraxmaması və bu nümunələrin sırasında görkəmli rəssam İbrahim Safi də durmaqdadır. Onu, sadaladığımız sənətkarlardan görünən yox, ağlında qalan travmadır... O, Vətən həsrəti ilə yanıb tutuşan ürəyinin alovunu, yalnız əsər yaratmaqla söndürür : "Rəsm çəkmədiyim gün, mənim üçün yaşamadığım gündür" deyrdi. Rəssam, əsərlərində fəlsəvi problemlər qaldırmayıb, hətta təsvir edilənlərin "dərinliyinə" varmağa çalışmayıb. O əsərlərində bəzən akademizmə xas olan ədəbi, mifoloji və tarixi süjetləri kənara qoyub. Əvəzində sadəliyi, gözəlliyi və müasirliyi görmək imkanı yaradıb. Rəssam əsərlərində insanları- çox vaxt hərəkət edən, əylənən və ya istirahət edən vəziyyətdə çəkir, müəyyən yerin görünüşünü müəyyən işıqlandırma fonunda təsvir edirdi. Nə qədər çox müharibələr görsədə, Onun əsərlərinin əsas mövzu gözəllik, insan və təbiət idi. İmpressionizmə xas olan, həyatın yalnız müsbət tərəflərini göstərir, kəskin sosial problemlərə toxunmurdu. Rəqs edən "qaraçılar"ı, dəniz kənarında oturan insanları, qayıq gəzintiləri, çimərliklər, bağlar onun əsas mövzusu idi.. O əsərlərini emalatxanada deyil, açıq havada çəkməyə başlayan ilk rəssamlardan idi. Ona görə də İbrahim Safinin əsərləri etüd tipli idi. O bir nəfəsdə gözəl anları fırça toxunuşu ilə bir fotoqraf kimi kətanda əks etirirdi. Onun əsərləri  tarixi anların ifadəsi idi..... Təsviri sənətdə impressionizm istiqamətinin üslub və prinsiplərini hazırda müasir impressionistlər davam və inkişaf etdirirlər. Axı insanın gözəllik, məhəbbət, xoşbəxtlik haqqında arzuları əzəli bir hissdir. İnsan yaşadıqca, içindəki həyat eşqi də yaşayır. Ibrahim Safi kimi rəssamlar isə bu hissləri tamaşaçıya, əsərləri vasitəsi ilə çatdıra bilir. Müasir impressionistlər də öz əsərlərində insanın həyata bağlılığını çox parlaq və təsirli şəkildə canlandırırlar. Bütün bunlar dünyaca məşhur, görkəmli rəssam, varlığı ilə Rəhman Səfiyev olan '- İbrahim Safinin yaradıcılığının işıqlandırılmasını və əsərlərinin təhlil olunaraq geniş ictimayyətə təqdim  olunmasını zəruri edir....... Vətən həsrəti ilə yanan-tutuşan rəssam ölümünə yaxın deyirdi:  “Mən özümü xoşbəxt hiss etmirəm. Nikolay ilə pulumuz olmazdı, çörəyin arasında balıq yeyərdik, onda çox xoşbəxt idim. İndi maddi cəhətdən heç bir problemim yoxdur, xəstəliyimi də vecimə almıram, ancaq xoşbəxt deyiləm...Çünki doğulduğum torpağın həsrəti məni heç vaxt tərk etməyəcək!”. Vətənimizi sevək!  ------‐------------------------------------------- 22 июня 2024 года в Национальном художественном музее Азербайджана прошла моя лекция на тему «Наш неизвестный- родной Ибрагим Сафи». Лекция состояла из бурного и ценного жизненного пути Ибрагима Сафи, художника с богатым творческим путём 20 века, всю жизнь жившего и творившего в братской Турецкой Республике. Благодаря этой лекции слушатели познакомились со знаменитым художником, корый оказался в тех и других ситуациях оторванным от родины и проживший всю свою оставшуюся жизнь в эмиграции. Очень отрадно, что наши писатели не забывают мастеров слова, живших в эмиграции, помнят о них и вспоминают в своих исследованиях. У нас много прекрасных художников проживших в дали от родины, и я верю, что эта тема и лекция станут толчком для исследования нашей интеллигенции, прожившей жизнь эмигранта. Выражаю глубокую благодарность дорогой Ширин ханум за лекцию, проведенную в великолепном зале музея Саттара Бахлулзаде, и благодарю ее за внимание и заботу, которую она оказывает искусству и художникам. Выражаю глубочайшую благодарность всем, кто принял участие и провел с нами свое драгоценное время.  Большое спасибо за теплоту и профессионализм работникам музея. Талант и трудолюбие соединились в Ибрагиме Сафи, выдающемся мастере кисти. Это подтверждают тысячи созданных им уникальных произведений искусства. Однако иногда природа не дает этого совершенства своему "ребенку". Если мы посмотрим только на историю живописи, то сможем увидеть несколько примеров, применимых к этому: Упорная любовь Фриды Кало не смотря на болезнь к жизни и искусству. Постоянные путешествия Ван Гога - его прекрасные пейзажные картины, несмотря на всю его боль, неудачи в искусстве, он прожил свою жизнь в одиночестве. Творчество Репина и его упорный труд, несмотря на больную руку. Моне не отпускал кисть, даже если ему сделали операцию на глазах и среди этих примеров стоит выдающийся художник Ибрагим Сафи. У него нет видного изъяна, которые были у перечисленных нами художников, но у него была травма, которая осталась в его сознании , а это куда самая большая боль... Он тушит огонь своего сердца, горящего тоской по Родине, лишь создавая картины. : «День, когда я не рисую, — это день, когда я не живу », — говорил он. Художник не поднимал в своих произведениях философские вопросы и не пытался проникнуть в «глубину» изображенного. В своих произведениях он оставил в стороне литературные, мифологические и исторические сюжеты, порой свойственные академизму. Вместо этого он создал возможность увидеть простоту, красоту и современность. В своих работах художник рисовал людей – часто движущихся, веселящихся или отдыхающих, и изображал внешний вид определенного места на определенном световом фоне. Хотя он видел много войн, основной темой его произведений были красота, человек и природа. Характерное для импрессионизма и которое показывало только положительные стороны жизни и не затрагивало острых социальных проблем. Танцующие «цыгане», люди, сидящие у моря, прогулки на лодке, пляжи, сады были его основными темами. Он был одним из первых художников, которые начали писать свои произведения на пленэре, а не в мастерской. Поэтому работы Ибрагима Сафи носили характер этюдов. На одном дыхании он отразил на холсте прекрасные мгновения прикосновением кисти, как фотограф. Его произведения было выражением исторических моментов..... Стиль и принципы импрессионизма в изобразительном искусстве в настоящее время продолжают и развивают современные импрессионисты. Ведь человеческие стремления к красоте, любви и счастью – чувство вечное. Пока жив человек, живет в нем и любовь к жизни. Такие художники, как Ибрагим Сафи, могут передать эти чувства зрителю через свои работы. Современные импрессионисты также ярко и эффектно возрождают в своих произведениях связь человека с жизнью. Всё это преподносится широкой публике путем освещения творчества Ибрагима Сафи, всемирно известного, выдающегося художника, им же является Рахман Сафиев.  Сгорая от тоски по родине, художник сказал перед смертью:  «Я не чувствую себя счастливым. У нас с Николаем не было денег, мы ели рыбу между хлебом, тогда я был очень счастлив. Сейчас у меня нет финансовых проблем, меня не волнует моя болезнь, но я не счастлив... Потому что, чувство горечи и тоски по Родине, меня никогда не покидало !». Давайте любить нашу страну!  Спасибо за фоторепортаж Махир Гахраманову